Autisme

  Een warm bad Als ik denk aan thuis, denk ik aan een warm bad waar je instapt op een ijskoude dag. Een warm bad waarvan je geniet omdat je het zo koud hebt gehad, je stapt erin en een gevoel van loomheid bekruipt je door die plotselinge warmte om je heen. De hele dag ben ik bezig om “Tatjana” te zijn, soms gezichten lezen die ik niet altijd begrijp en emoties aanvoelen waarvan ik niet altijd door heb wat het juiste gevoel is en de prikkels die nooit gedoseerd binnen komen. De vermoeidheid slaat hierdoor sneller toe en ik probeer deze te verstoppen. Thuis heb ik het comfort van een veilige plek want als ik een gezicht niet kan lezen dan vraag ik het meteen, voel ik een emotie niet aan dan is er ook geen man overboord en komen er prikkels niet gedoseerd binnen dan vertrek ik gewoon even naar een andere ruimte in huis. Dat wil niet zeggen dat ik niet mezelf ben als ik ergens anders dan thuis ben maar ik kan thuis wel meer toegeven aan de vermoeidheid die ik er aan overhoudt. Ik plof nee

  Communicatie Mensen communiceren met elkaar om informatie te delen. Dit kan door praten maar ook door schrijven, gebaren en natuurlijk gezichtsuitdrukkingen.   Ik communiceer nu ook, door middel van het schrijven van deze blog en jij die dit leest. Moeite met gesproken taal en lichaamstaal zijn twee hele bekenden vormen van communicatie die bij mensen met autisme wel eens fout kunnen gaan. Bijvoorbeeld: voor menig persoon met autisme is het heel moeilijk om de intonatie van een stem te herkennen waardoor hele kleine dingen een groot probleem kunnen worden. Zo kan de zin “wil je suiker in je thee?” hetzelfde klinken als “waarom ben je nu weer te laat?”, wat dus voor hele verwarrende situaties kan zorgen want het zijn twee totaal verschillende vragen. Maar ook het aflezen van emoties in de gezichtsuitdrukking is heel moeilijk voor iemand met autisme. Heel vaak vraagt diegene “ben je boos”? Terwijl de ander gewoon moe is of even na moet denken. In beeld gebracht Taal letterlijk nem