Autisme

  De hulphond Het is algemeen bekend dat, onder andere, honden worden ingezet als hulpdieren voor mensen met autisme. Honden geven iemand met autisme meer stabiliteit doordat ze ervoor kunnen zorgen dat iemand met autisme minder prikkels binnenkrijgt of, bijvoorbeeld, de straat op durft. Heb ik dat nodig? Nee, maar ik begrijp wel waarom dat ze dit kunnen doen. Honden die getraind zijn om rustig te blijven ongeacht de situatie kunnen heel wat stress voorkomen bij de persoon met autisme. Ook voor mensen met autisme die een contactstoornis hebben, is de inzet van een hulphond heel goed doordat zij op een onschuldige manier contact maken met mensen, een manier die mensen niet na kunnen doen. Feilloos aanvoelen Zelf heb ik drie honden met alle drie een eigen karakter. Toch weet ieder van deze honden mijn stemming feilloos aan te voelen en ieder reageert hierop op haar eigen manier en deze manieren zijn altijd goed. Als ik lach dan kwispelen ze mee en als ik verdrietig ben dan komen ze b

Vanaf het moment dat lezen mijn interesse had gewekt, had ik een droom. Mijn droom was om een boek te schrijven. Een boek met minstens 100 bladzijden (zodat het geen dun boekje zou zijn). Naarmate ik ouder werd en steeds een poging deed, leek het alsof het niet lukte. Maar toen ontdekte ik bloggen. Wat kon ik beter doen dan mijn eigen verhaal in bloggen verwerken en op die manier ook nog proberen om anderen te laten zien dat iets wel kan. Het zinnetje ‘je kan het niet’ spookte tot die tijd door mijn hoofd en daarna veranderde het in ‘ik kan het wel’. Daarmee veranderde er heel veel. In 2015 kreeg ik de diagnose autisme. Wat ik nooit had gedacht was dat die diagnose mij vooruit zou helpen want toen ik ergens was en dit open en eerlijk deelde, werd ik daar op afgerekend. ‘Je kan het niet’. Dat was voor mij het teken dat ik eigenlijk niet eerlijk moest zijn en dit niet moest delen met anderen. Maar na 4 jaar begon dit toch te kriebelen, ik ben wie ik ben en daar moeten mensen het mee do

Mijn wereld is mooier met prikkels Uit onderzoek kwam naar voren dat een mens 11 miljoen prikkels per seconde waarneemt. Het is niet mogelijk om niets waar te nemen. Zelfs als je ‘niets’ doet ben je ergens mee bezig. Ook al lig je op de bank, je kijkt naar buiten of je denkt aan iets, je bent dus bezig en er komen prikkels binnen. Onbewust en bewust Interne en onbewuste prikkels, alle gedachten die zich in het hoofd afspelen en prikkels die binnenkomen zonder dat je het merkt. Deze vind ik persoonlijk heel lastig want ik heb er geen controle over en ik merk minder snel wanneer het teveel wordt. Daarentegen komen prikkels vaak ook bewust binnen en zou ik sommige bewust kunnen stoppen door uit een situatie te stappen. Alleen laat niet iedere situatie het toe om eruit te stappen en daardoor kan ik dan wel weten wat ik moet doen, ik moet het dan ook kunnen doen. Pijnprikkel als overprikkeling Omdat ik mezelf met mijn autisme de afgelopen jaren beter heb leren kennen, kan ik er vaak