Te midden van de moeilijkheid ligt de mogelijkheid (Albert Einstein)

Vanaf het moment dat lezen mijn interesse had gewekt, had ik een droom. Mijn droom was om een boek te schrijven. Een boek met minstens 100 bladzijden (zodat het geen dun boekje zou zijn). Naarmate ik ouder werd en steeds een poging deed, leek het alsof het niet lukte. Maar toen ontdekte ik bloggen. Wat kon ik beter doen dan mijn eigen verhaal in bloggen verwerken en op die manier ook nog proberen om anderen te laten zien dat iets wel kan. Het zinnetje ‘je kan het niet’ spookte tot die tijd door mijn hoofd en daarna veranderde het in ‘ik kan het wel’. Daarmee veranderde er heel veel.

In 2015 kreeg ik de diagnose autisme. Wat ik nooit had gedacht was dat die diagnose mij vooruit zou helpen want toen ik ergens was en dit open en eerlijk deelde, werd ik daar op afgerekend. ‘Je kan het niet’. Dat was voor mij het teken dat ik eigenlijk niet eerlijk moest zijn en dit niet moest delen met anderen. Maar na 4 jaar begon dit toch te kriebelen, ik ben wie ik ben en daar moeten mensen het mee doen. Ik heb goede en minder goede kanten maar die heeft iedereen, dat heeft niet eens iets met autisme te maken. ‘Je kan het wel’.

Ik was van plan om te gaan bloggen en melde me aan in groep met bloggers die allen de diagnose autisme hebben (www.autismedigitaal.nl/veelzijdig/). Ik was er welkom en ze oordeelden niet. Ik schreef mijn eerste blog in de eerste fase van covid-19 en ik vond het leuk, te leuk om dit maar een keer in de twee/ drie maanden te doen. Zodoende ging ik andere bloggen schrijven en plaatste deze op een persoonlijke site. Ook de NVA wilde gaan publiceren (www.nva-nb.nl/bloggers/ ). Langzaam maar zeker zijn er ook mensen gaan lezen die ik niet persoonlijk kende en werd ik benaderd om mezelf als ervaringsdeskundige te gaan profileren. Op deze manier kan ik, met mijn autisme, anderen mensen helpen en zeggen: ‘je kan het wel’.

Ondertussen werk ik als verpleegkundige in een verpleeghuissetting en doe dit werk met veel plezier. Toen ik eerder werd afgerekend op mijn autisme besloot ik nu om niets te vertellen over mijn autisme. Slechts een enkele collega met wie ik werkte wist van mijn autisme. Ik wilde het verder niet delen omdat ik alsnog bang was hierop afgerekend te worden. Maar toen ik ging bloggen bij de groep bloggers waar autisme in de bloggen is verweven, kwamen vele van mijn kennissen, collega’s en anderen erachter dat ik autisme heb. Nu kreeg ik geen enkele negatieve reactie maar juist hele positieve en daar was dat ene zinnetje: ‘ik doe het dus ik kan het wel’.

Tatjana

Extra informatie over diagnose autisme:

De DSM-5, de meest recente versie van het Amerikaanse handboek voor psychische stoornissen, spreekt nog maar van één autisme-diagnose: de ‘autismespectrumstoornis (ASS)’.
De criteria hiervoor zijn onder andere:

·        problemen op het gebied van sociale communicatie en sociale interactie

·       beperkte, repetitieve gedragspatronen, interesses of activiteiten

·       over- of ondergevoeligheid voor zintuiglijke prikkels.

De voorloper van de in 2013 verschenen DSM-5, de DSM IV, kende nog verschillende subtypen van autisme, zoals de autistische stoornis (ook wel ‘klassiek autisme’ of ‘syndroom van Kanner’ genoemd), het syndroom van Asperger en PDD-NOS. Nu bestaat er dus nog maar één overkoepelende classificatie: de autismespectrumstoornis (ASS). Voor de eerdere subtypes van autisme zou onvoldoende wetenschappelijke onderbouwing zijn.
https://www.autisme.nl/over-autisme/wat-is-autisme/autisme-spectrum-stoornis/