Ik versus het geheugen
Ik heb een heel goed geheugen, werkgeheugen wel te verstaan.
Zintuiglijke prikkels (bv. horen, zien, proeven) worden via het werkgeheugen
opgeslagen in het lange termijn geheugen en dit geheugen is nooit vol. Het
lange termijn geheugen bestaat uit een systeem wat bij iedereen verschillend is
en daarin sla je dus informatie op via dat eigen systeem. In mijn geval zit het
korte termijn geheugen ook deels in mijn werkgeheugen waardoor ik soms onzinnige
dingen opsla in het lange termijn geheugen. Het is heel handig dat ik weet wie
wat in zijn koffie heeft, maar is het nodig? Nee, niet echt.
Soms zitten we in de auto en dan zegt mijn vrouw: ‘kijk een roofvogel!’. Tegen de tijd dat ik de goede kant op kijk, zijn we er allang voorbij.
Maar ook dit zien is een terugkomend iets want ik weet ondertussen dat ik haar vinger moet volgen maar iets in mij ‘scant’ eerst de hele omgeving. Ik kan dit makkelijk uitleggen: veel mensen met autisme hebben een oog voor detail, ik heb dat ook. Maar daardoor lijkt het alsof ik een omgeving eerst ga ‘scannen’ omdat ik alles in me opneem en dan (soms) te laat zie waar ik eigenlijk naar moest kijken. Iedere keer opnieuw trapt mijn hoofd er weer in.
Dan is het leukste van mijn geheugen soms ook het moeilijkste: we kennen in de Nederlandse taal veel gezegdes en uitdrukkingen. Voor mensen met autisme kan dat erg verwarrend zijn. De simpele uitdrukkingen zoals: ‘je hoofd ergens over breken’, worden door veel mensen met autisme vaak als eng ervaren, je breekt tenslotte je hoofd. Wat dat al niet betekent voor: ‘ga je handen wassen in de wc’.
Voor mensen met autisme is het handiger om zo concreet mogelijk te zijn en zeggen wat je werkelijk bedoelt. Ik heb gemerkt dat naarmate ik ouder ben geworden, ik steeds meer begrijp omdat ik steeds meer onthoud. Ik heb geleerd wat de uitdrukking ‘je hoofd ergens over breken’ betekent en dat handen wassen in de wc niet betekent dat je je handen in wc-pot stopt. Dat heb ik opgeslagen in mijn lange termijn geheugen maar mijn werkgeheugen heeft hier hard voor moeten werken want er zijn ontzettend veel gezegdes en uitdrukkingen.
Soms zitten we in de auto en dan zegt mijn vrouw: ‘kijk een roofvogel!’. Tegen de tijd dat ik de goede kant op kijk, zijn we er allang voorbij.
Maar ook dit zien is een terugkomend iets want ik weet ondertussen dat ik haar vinger moet volgen maar iets in mij ‘scant’ eerst de hele omgeving. Ik kan dit makkelijk uitleggen: veel mensen met autisme hebben een oog voor detail, ik heb dat ook. Maar daardoor lijkt het alsof ik een omgeving eerst ga ‘scannen’ omdat ik alles in me opneem en dan (soms) te laat zie waar ik eigenlijk naar moest kijken. Iedere keer opnieuw trapt mijn hoofd er weer in.
Dan is het leukste van mijn geheugen soms ook het moeilijkste: we kennen in de Nederlandse taal veel gezegdes en uitdrukkingen. Voor mensen met autisme kan dat erg verwarrend zijn. De simpele uitdrukkingen zoals: ‘je hoofd ergens over breken’, worden door veel mensen met autisme vaak als eng ervaren, je breekt tenslotte je hoofd. Wat dat al niet betekent voor: ‘ga je handen wassen in de wc’.
Voor mensen met autisme is het handiger om zo concreet mogelijk te zijn en zeggen wat je werkelijk bedoelt. Ik heb gemerkt dat naarmate ik ouder ben geworden, ik steeds meer begrijp omdat ik steeds meer onthoud. Ik heb geleerd wat de uitdrukking ‘je hoofd ergens over breken’ betekent en dat handen wassen in de wc niet betekent dat je je handen in wc-pot stopt. Dat heb ik opgeslagen in mijn lange termijn geheugen maar mijn werkgeheugen heeft hier hard voor moeten werken want er zijn ontzettend veel gezegdes en uitdrukkingen.
Tatjana
Reacties
Een reactie posten