Waar ligt de geluidsgrens?


De geluidsgrens
Laatst zei iemand tegen mij: “heb je dat niet gehoord?”. Waarop ik antwoordde: “ja hoor, ik heb alles gehoord”. Daar ligt meteen het probleem, in ieder geval mijn probleem, want ik hoor alles en sommige geluiden me letterlijk pijn.
Iedereen ervaart bepaalde geluiden als hinderlijk of pijnlijk. Bij mensen met autisme kan de geluidsgrens lager liggen waardoor normale geluiden haast ondraaglijk worden. De beperking hierin is dan het zogenaamde ‘dynamisch bereik’. Dit betekent het vermogen van onze oren om zich snel aan te passen aan wisselende geluidssterkten. Snelle geluidsveranderingen kunnen door sommige mensen met autisme moeilijk verwerkt worden waardoor geluiden te hard of te scherp binnenkomen.

Moeilijk filteren
Tegenwoordig heb je koptelefoon  met ‘noise cancelling’, die heb ik ook een. Voor mij een ideale oplossing omdat ik zelf het volume kan bepalen en niet een ander geluid hoef te overschreeuwen met mijn muziek op hoog volume. Overprikkelende geluiden kunnen zoiets zijn als een stofzuiger, harde muziek, borden die tegen elkaar komen en zo nog vele andere, soms de meest gekke, geluiden. Geluiden die ik niet goed kan filteren en die daarom mijn oren pijn doen. Ik vraag me wel eens af waarom het juist deze geluiden zijn en niet hele andere. Hoe word bepaald dat ik juist die geluiden niet kan filteren? Hoe word er bepaald dat ik 2 verschillende soorten muziek niet kan filteren en dat ik daar geïrriteerd van raak? 

Verstoorde prikkelverwerking
Ieder mens krijgt de hele dag geluiden binnen om te verwerken. Mensen zonder autisme verwerken dit zonder al te veel problemen want zij kunnen bewust en onbewuste prikkels scheiden, dit gebeurd dan ook onbewust. Sommige mensen met autisme kunnen dit niet, zij hebben een verstoorde prikkelverwerking in, bijvoorbeeld, geluid. Voor verwerking is meer rust en tijd nodig. Er is helaas niet een specifieke plaats in de hersenen aan te wijzen die verantwoordelijk is voor het verwerken van geluid. Je zou denken aan de oren maar ook de hersenstam en thalamus zijn hiervoor verantwoordelijk. Wat het dus bemoeilijkt om iets te vinden wat je kan helpen om geluiden beter te filteren.

De gevolgen
Overprikkeling is het resultaat wanneer ik geluid niet goed gefilterd krijg. Dit heeft dan ook behoorlijke gevolgen voor mij. Ik word moe en ik krijg een ruis in mijn oren maar ik kan ook boos worden en sneller gaan huilen. Zo komen we weer terug op het nieuwe ‘noise cancelling’ want dat is wel een soort cadeautje voor mij.
Voor mij ontstaat er gelukkig geen gehoorschade, het komt puur door mijn autisme en dit stelt me op een vreemde manier toch wel gerust. Ik moet ermee leven en dat lukt de ene dag beter dan de andere dag.

De zoektocht die nooit eindigt
Ik ben op zoek naar de beste manier om geluiden niet te hard binnen te laten komen. Het lijkt me onbegonnen zoektocht. Ooit zei iemand het volgende tegen mij: “als je iemand zonder autisme hebt, heb je een snelweg zonder wegwerkzaamheden waardoor je recht op je doel afgaat en iemand met autisme heeft overal wegwerkzaamheden en moet daardoor steeds een andere weg nemen om tot zijn doel te komen”. Toen begreep ik dat niet maar nu begrijp ik dat wel. Er zal altijd een geluid zijn waardoor ik overprikkeld raak en ik zal daar altijd weer een nieuwe oplossing voor moeten zoeken. Het is de zoektocht die nooit een einde zal hebben.

Tatjana




Reacties

Populaire posts van deze blog

Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt

Mijn wereld is mooier met prikkels

Te midden van de moeilijkheid ligt de mogelijkheid (Albert Einstein)